Wijkagent Karen van der Zee uit Rotterdam-Bospolder heeft haar belevenissen beschreven in een post op Instagram. Op verzoek van de buurtbewoners controleerde zij samen met een collega op parkeer(wan)gedrag. Ze beschrijft wat haar tijdens een controle wordt toegeroepen: 

''Of ik ongesteld ben!’ Natuurlijk ben ik in mijn jaren als politievrouw wel wat gewend. Toch komt deze opmerking binnen. 

Als wijkagent laat ik me graag in de wijk zien. Als het maar half kan, dan zorg ik dat ik aan kan sluiten tijdens bewonersavonden. Een paar dagen eerder hadden we zo’n avond. Bewoners Bospolder gaven aan een grote ergernis te hebben: parkeeroverlast.
‘We worden er helemaal gek van. Soms moet je tijden zoeken naar een plekje en zelfs uitwijken naar een andere wijk. Iedereen pleurt z’n auto maar op de stoep.’
De bewoners kwamen met een gezamenlijke opdracht voor de politie en de handhavers: ‘Treed alsjeblieft op. Schrijf die bekeuring aan maak onze wijk weer ‘parkeerbaar.’

En nu sta ik hier. Met een auto die op de stoep staat. Ik wacht al even om te kijken of de bestuurder niet een korte boodschap doet. Als er na enige tijd nog niemand komt, schrijf ik de bekeuring uit. ‘Wat ben je aan doen?’ Passanten spreken me aan. Ik herken er één als een wijkbewoner die ook op de bewonersavond was.
‘We hebben verschillende klachten gekregen uit de wijk. De situatie is onwenselijk en onveilig.’ Hier zijn de heren het niet mee eens: ‘Ga toch doen waar je goed in bent, lekker in je macht staan. Je bent gewoon een racist die het gemunt heeft op buitenlanders. Ben je ongesteld of zo!?’

Heel even lukt het me niet om het uniform als beschermende laag te gebruiken. De tranen schieten in mijn ogen.
Dan herpak ik me. Rug recht en door. Ik doe dit voor de wijkbewoners. Voor de leefbaarheid en de veiligheid in hun wijk.

De opvolgende weken neemt de parkeeroverlast af. Mijn optreden heeft zin. Ik ben blij dat ik mijn werk mag doen voor de meeste fatsoenlijke, fijne en betrokken bewoners''.

Wijkagent Karen van der Zee, Bospolder